Αλμυρά μάφινς με πανσέτα και σταφίδες

Συννέφιασε πολύ και σκοτείνιασε ο τόπος. Ξέσπασε με οργή ο μολυβένιος ουρανός και έβρεξε όλη μέρα. Ανάψαμε όλα τα φώτα όμως δεν άλλαζε η διάθεση, λίγο νωχελική, λίγο βαριεστημένη, λιγάκι ακόμα καταθλιπτική για το μακρύ χειμώνα που μας περιμένει...
 Είχαμε ανάγκη κάτι φωτεινό και χαρούμενο να φτιάξουμε και να δοκιμάσουμε, μια ιδέα άνοιξης στην κουζίνα μας. Και να'τα τα αλμυρά μας κεκάκια με νόστιμη πανσέτα και γλυκές ξανθές σταφίδες!

Τι μας χρειάζεται (για 12 τεμάχια):

• 200 γραμμάρια αλεύρι
• 100 ml γάλα
• 100 γραμμάρια κεφαλοτύρι τριμμένο
• 150 γραμμάρια πανσέτα σε κυβάκια
• 2 κουταλιές λάδι
• 150 γραμμάρια αρακά κατεψυγμένο (προεραιτικά)
• ένα μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• ένα φακελάκι μπέικιν πάουντερ χωρίς πρόσθετα αρώματα
• 80 γραμμάρια μαργαρίνη μαλακή
• 100 γραμμάρια σταφίδα ξανθή 
• 3 αυγά
• αλάτι
• πιπέρι
• ένα ματσάκι μαιντανό

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ροδίζουμε την πανσέτα με το λίπος της και τη διατηρούμε ζεστή. Ζεσταίνουμε το λάδι και ιδρώνουμε ελαφρά το κρεμμύδι, προσθέτουμε τον αρακά, αλατίζουμε και αφήνουμε να μαγειρευτεί για 5 λεπτά περίπου με τα υγρά του. Βάζουμε τη σταφίδα σε ένα μπωλάκι με νερό να ενυδατωθεί. 

Χτυπάμε καλά τα αυγά με το γάλα, προσθέτουμε τη μαργαρίνη και το μαιντανό, το αλεύρι και το μπέικιν, το κεφαλοτύρι, αλατοπιπερώνουμε και τελευταία προσθέτουμε τον αρακά, τη σταφίδα σουρωμένη καλά και την πανσέτα.

Μοιράζουμε το μίγμα σε 12 φορμάκια σιλικόνης και ψήνουμε για 20 λεπτά.

Έτοιμα!!!

Αφήστε να κρυώσουν πριν τα ξεφορμάρετε. Είναι πολύ νόστιμα και την επόμενη μέρα!

Κυδωνόπαστο - Γεύση από τα παλιά

Είμαστε κιόλας στα τέλη του Νοέμβρη και η εποχή των κυδωνιών φτάνει γρήγορα στο τέλος της. Αν έχετε το χρόνο και τη δυνατότητα, μη χάσετε την ευκαιρία να φυλάξετε στο ντουλάπι σας λίγο από το άρωμα και τη γεύση του χρυσού μήλου.
Το κυδωνόπαστο είναι ένα ξεχασμένο γλυκό, μια λιχουδιά από περασμένες εποχές, που οι τρελοί ρυθμοί της μοντέρνας ζωής δεν μας αφήνουν χρόνο να ετοιμάσουμε, μα ούτε και να το ψάξουμε για δοκιμή! Είχα πολλά χρόνια να φάω κυδωνόπαστο...
Είναι τώρα δυό βδομάδες που ανακατεύω κυδώνια στην κουζίνα μου, πότε τα ψήνω, πότε τα βράζω, πότε τα περνώ στη μηχανή... Το σπίτι μου όλο μοσχοβολάει αρώματα κι εξωτικά μπαχάρια, μυρίζει βραδυνές κουβέντες κοντά στο τζάκι, μάνα και γιαγιά, και κόρη κι εγγόνα, ανασαίνει αναμνήσεις από το παμπάλαιο μπαούλο της σοφίτας, ονειρεύεται δαντέλες και ακριβά υφάσματα κιτρινισμένα από το χρόνο που χαιδεύει τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες, κοπιάστε να μυρίσετε τη γλυκιά μυρωδιά του φθινόπωρου.

Τι μας χρειάζεται (για 60 κομμάτια περίπου):

• 2 κιλά κυδώνια
• 700 γραμμάρια ζάχαρη
• μισό φλυτζάνι του καφέ κονιάκ
• ένα ξυλαράκι βανίλια
• ένα φλυτζάνι τσαγιού χοντροκομμένα καρύδια
• αμύγδαλα ασπρισμένα 
• ζάχαρη κρυσταλλική για το στόλισμα

Πλένουμε καλά και τρίβουμε τα κυδώνια να φύγει το χνούδι. Τα κόβουμε στη μέση και τα βάζουμε σε ταψί με λίγο νερό, τα σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και τα ψήνουμε στους 170 βαθμούς ώσπου να μαλακώσουν. Τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς και έπειτα τα καθαρίζουμε από τα κουκούτσια και το σκληρό εσωτερικό τους, τα πολτοποιούμε καλά στη μηχανή του πουρέ.

Σε μια βαθιά κατσαρόλα βάζουμε το λείο πουρέ κυδωνιών, τη ζάχαρη, το κονιάκ και τη βανίλια και αρχίζουμε το βράσιμο σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας συχνά με ξύλινο κουτάλι. Σιγά σιγά ο πουρές αφυδατώνεται και παίρνει ένα ζεστό πορτοκαλί χρώμα. Συνεχίζουμε το ψήσιμο ώσπου να ξεκολλάει η μάζα του πουρέ εύκολα από τα τοιχώματα της κατσαρόλας (δύο με τρεις ώρες).

Έφτασε η ώρα να στρώσουμε το κυδωνόπαστο σε ένα μεγάλο ταψί στρωμένο με λαδόκολα βουτυρωμένη καλά. Πρέπει να έχει πάχος περίπου ένα δάχτυλο, ή και λίγο περισσότερο αν σας αρέσει. Αφήνουμε να στεγνώσει το κυδωνόπαστο σε στεγνό μέρος, σκεπασμένο με γάζα για 2-3 μέρες. Είναι πολύ σημαντικό να αφυδατωθεί καλά για να μη μας μουχλιάσει!

Κόβουμε μπακλαβαδωτά, περνάμε τα παστάκια στη ζάχαρη και τα τυλίγουμε προσεκτικά ένα ένα σε  μεμβράνη. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να διατηρηθούν μήνες. Παραδοσιακό χειμωνιάτικο κέρασμα, νόστιμο συνοδευτικό για δυνατά κρασιά και τυριά. Καλή σας όρεξη!

Μοσχαρίσιο συκώτι αλά βενετσιάνα

Ένα από τα βασικότερα πιάτα της βενετσιάνικης κουζίνας και γενικά της βορειοανατολικής Ιταλίας. Το δυνατό χαρακτήρα του συκωτιού υποβοηθούν τα ξανθά κρεμμύδια και το λευκό κρασί που προσθέτουμε στο σβήσιμο. Αρωματικά χόρτα όσο αγαπά η καρδιά σας, να μην μας λείψουν γι'αυτή τη συνταγή το ευγενικό φασκόμηλο και το μεθυστικό δεντρολίβανο! Οσοι αγαπούν το συκώτι, θα το λατρέψουν.

Τι μας χρειάζεται (για 4 άτομα):

• 500 γραμμάρια μοσχαρίσιο συκώτι
• 3 μεγάλα κρεμμύδια
• ένα κλαράκι δεντρολίβανο φρέσκο
• ένα κλαράκι φασκόμηλο φρέσκο
• μισό ποτήρι λευκό κρασί
• 4-5 κουταλιές λάδι
• αλάτι
• πιπέρι
• λεμόνι

Κόβουμε τα κρεμμύδια σε λεπτές φέτες και τα ξανθαίνουμε στο ζεστό λάδι. Δεν πρέπει να τηγανιστούν, απλά να ιδρώσουν σιγά σιγά ώσπου να γυαλίσουν (περίπου 10-15 λεπτά). Προσθέτουμε έπειτα το συκώτι κομμένο σε κομματάκια και καθαρισμένο από τη σκληρή εξωτερική μεμβράνη. Προσθέτουμε τα αρωματικά χόρτα ψιλοκομμένα.
Ανακατεύουμε και γυρίζουμε τα κομμάτια δυο τρεις φορές σε δυνατή φωτιά να ψηθεί το συκώτι και σβήνουμε με το κρασί. Αλατοπιπερώνουμε και σερβίρουμε ζεστό με τα κρεμμύδια του και με λεμόνι.
Προαιρετικά μπορούμε να το σερβίρουμε με φετούλες από πολέντα.

Κυδώνια ψητά στο φούρνο με κάρδαμο και κονιάκ

Ενα γλυκό απλό, γεύση από παλιές εποχές, όταν οι γιαγιάδες μας, νέες κοπέλες, τρατάριζαν τους επισκέπτες λιχουδιές χειροποίητες με αγνά υλικά παρμένα από τον κήπο, στο βάθος της αυλής, πέρα από το κοτέτσι και τη στάνη με τα ήμερα πρόβατα και το ανήσυχο γαιδουράκι.
Έστρωναν το τραπέζι με το καλό σερβίτσιο, τα ασημένια μαχαιροπήρουνα και τα πετσετάκια κεντημένα υπομονετικά στο χέρι κάτω από το παράθυρο, το μακρύ και βαρετό χειμώνα. Τα ψητά κυδώνια έχουν το χρώμα που έχει το ηλιοβασίλεμα, και άρωμα από μακρινά όνειρα, που δεν πραγματοποιούνται όλες τις φορές, κι ίσως γι'αυτό είναι τα πιο πολύτιμα από όλα τα όνειρα.

Τι μας χρειάζεται (για τέσσερα άτομα):

• δύο μέτρια κυδώνια
• 100 γραμμάρια ζάχαρη
• 10 γραμμάρια βιτάμ
• ένα φλυτζάνι τσαγιού νερό
• ένα φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ
• 5 καρφάκια γαρύφαλο
• 5 σπόρους κάρδαμο ολόκληρους
• ένα ξυλάκι κανέλα
• γιαούρτι σακούλας ή παγωτό βανίλια για το σερβίρισμα

Πλένουμε καλά τα κυδώνια να φύγει το χνούδι, τα κόβουμε στα τέσσερα και τα καθαρίζουμε από τα σπόρια και το σκληρό εσωτερικό μέρος. Βάζουμε σε ταψάκι τις φέτες και τις πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και το νερό, τα γαρύφαλα, την κανέλα, το κονιάκ και το κάρδαμο. Συμπληρώνουμε με νιφάδες από το βιτάμ και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για μια ώρα περίπου, σκεπασμένα με αλουμινόχαρτο.

Στην ώρα απάνω τα ξεσκεπάζουμε, τα γυρίζουμε και τα ξαναβάζουμε στο φούρνο για άλλη μισή ώρα με 40 λεπτά περίπου.

Τα κυδώνια σερβίρονται είτε χλιαρά, είτε κρύα και είναι νοστιμότατα με απλό γιαούρτι σακούλας ή, αν προτιμάτε, με παγωτό βανίλια!

Καλή σας μέρα...

...και καλό γλυκό σε όλους!

Σοκολατένιο Κέικ "Τενερίνα" από τη Φερράρα Ιταλίας

Νοέμβρης, ο μήνας όπου αντρειώνεται το κρύο και μαζί του οι ανησυχίες μας για το μέλλον...
Νοέμβρης ο μήνας του μήλου, του κυδωνιού και της ελιάς. Του κάστανου και του κυκλάμινου.
Ομορφο που'ναι το φθινόπωρο όταν έχεις τα μυαλά λεύτερα από σκοτούρες για να το απολαύσεις!
Σήμερα έκοψα το τελευταίο τριαντάφυλλο από το μικρό μου κήπο και το'βαλα στο ποτήρι να το χαρώ όλη μέρα!
Μυρίζει πολύ δυνατά ο παγωμένος αέρας εδώ στο Βορρά, σου τρυπάει τα ρουθούνια.
Βάζω μπρος να κάνω ένα σοκολατένιο κέικ, παραδοσιακό της Φερράρας, στη βόρεια Ιταλία, το λένε και τούρτα Μαυροβουνίου, καθώς ήταν αφιερωμένο στην πριγκήπισσα 'Ελενα του Μαυροβουνίου, που αργότερα έγινε βασίλισσα της Ιταλίας.
Αν αγαπάτε τη σοκολάτα υγείας, θα το ευχαριστηθείτε!

Τι μας χρειάζεται (για 8-10 μερίδες):

• 200 γραμμάρια σοκολάτα υγείας
• 200 γραμμάρια βούτυρο
• 150 γραμμάρια ζάχαρη
• 3 αυγά
• 2 κουταλιές αλεύρι
• 2 κουταλιές γάλα
• μια πρέζα αλάτι

Λειώνουμε σε μπαιν-μαρί τη σοκολάτα μαζί με το βούτυρο. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά να λιώσει και να γίνει το μίγμα λείο. Κατεβάζουμε έπειτα από τη φωτιά και αφήνουμε να κρυώσει λιγάκι. Οταν έχει ελατωθεί αρκετά η θερμοκρασία του μίγματος προσθέτουμε έναν ένα τους κρόκους και ανακατεύουμε πολύ γρήγορα για να μην ψηθούν και σβωλιάσει το γλυκό. Συνεχίζουμε με το γάλα και το αλεύρι. Χτυπάμε τα ασπράδια με σύρμα ώσπουν να γίνουν μαρέγκα σφικτή και τα προσθέτουμε στο μίγμα της σοκολάτας ανακατεύοντας με κυκλικές κινήσεις από κάτω προς τα πάνω.

Βουτυρώνουμε μια τετράγωνη φόρμα που έχουμε στρώσει με λαδόκολλα, στρώνουμε ομοιόμορφα το μιγμα της σοκολάτας που πρέπει να είναι αρκετά υγρό. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου για 25 με 30 λεπτά περίπου. Αφήνουμε να κρυώσει καλά πριν το κόψουμε. Σερβίπουμε πασπαλισμένο με άχνη και προαιρετικά με κόκκινα φρούτα!

Eμπανάδας από την Αργεντινή

Τη μέρα που γύριζαν οι άντρες τους με τα κοπάδια από τις ατελείωτες pampas οι γυναίκες από τις Αργεντινή ετοίμαζαν τηγανητά σφολιατάκια για να γιορτάσουν το σμίξιμο!
Οι εμπανάδας έχουν το σχήμα μισοφέγγαρου, όπως τα δικά μας τυροπιτάκια, και έχουν μεγάλη φαντασία στη γέμιση. Παραλλαγές της συνταγής βρίσκουμε σε όλες τις χώρες της Νότιας Αμερικής και σε μερικές γωνιές της Ισπανίας, αλλά η κατεξοχήν συνταγή προέρχεται από την Αργεντινή.

Τι μας χρειάζεται (για 10 εμπανάδας περίπου):

   Για τη ζύμη

• 250 γραμμάρια αλεύρι
• 125 ml νερό χλιαρό
• 2 κουταλιές λάδι ελιάς
• ένα κουταλάκι ξύδι
• μια πρέζα αλάτι
• μια πρέζα ζάχαρη

Για τη γέμιση

• 250 γραμμάρια κιμά μοσχαρίσιο
• 250 γραμμάρια κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 2 αυγά βραστά σφικτά κομμένα σε φέτες
• 12 πράσινες ελιές χωρίς τον πυρήνα ψιλοκομμένες
• κύμινο φρεσκοτριμμένο
• 30 γραμμάρια σταφίδα ξανθή
• 1 κουταλάκι πιπέρι κόκκινο καυτερό
• 2 κουταλιές λάδι
• μαιντανό ψιλοκομμένο

Ανακατεύουμε το αλεύρι με το λάδι και το ξύδι, λιώνουμε τη ζάχαρη και το αλάτι στο χλιαρό νερό, προσθέτουμε στο αλεύρι. Ζυμώνουμε καλά με το χέρι ώσπου να γίνει η ζύμη μας λεία χωρίς σβώλους. Σκεπάζουμε και αφήνουμε σε δροσερό μέρος (όχι στο ψυγείο!) να "ξεκουραστεί" για μια ώρα.

Εντωμεταξύ ετοιμάζουμε τη γέμιση. Βάζουμε τη σταφίδα να μουλιάσει σε χλιαρό νερό, σωτάρουμε το κρεμμύδι στο ελαιόλαδο, προσθέτουμε τον κιμά και σωτάρουμε καλά,  προσθέτουμε το κύμινο, το καυτερό πιπέρι και τη σταφίδα σουρωμένη. Αλατοπιπερώνουμε. Κατεβάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε τις ελιές, το μαιντανό και τα αυγά σε φέτες

Χωρίζουμε τη ζύμη σε 10 μέρη, την ανοίγουμε λεπτή περίπου δύο χιλιοστά, γεμίζουμε τη κάθε εμπανάδα με τη γέμιση και κλείνουμε καλά με ένα πηρούνι. Τηγανίζουμε σε ζεστό λάδι ως να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές.

Σερβίρουμε ζεστά!

Κρέμα φούρνου από την Κεντρική Αμερική (Ψητό Γάλα)

Το κυριακάτικο παζάρι του Usaquen είναι μια πολύχρωμη, μυρωδάτη, ακουστική και έντονα γευστική εμπειρία! Αρτίστες, μικροπωλητές, ινδιάνες μάγισσες με πάνινα βραχιόλια και μουσικά ραβδιά της βροχής, γέροντες ράστα με σκαμμένο απ' τον ήλιο πρόσωπο και ξεθωριασμένα μάτια, πάγκοι με ξύλινα σκαλιστά αντικείμενα, λιβάνι και κανέλα, ζεστά αλκοολούχα μίγματα αρωματισμένα με βαριά μυρωδικά, μίμοι, χορεύτριες, παρελάσεις εκπαιδευμένων σκύλων. Και μέσα σ'όλο αυτό το συρφετό, πλεγμένα σαν μαργαρίτες σ'ανοιξιάτικο λιβάδι, φρούτα εξωτικά και πρωτόγνωρα, φαγητά  παράξενα, ψητά λουκάνικα και καλαμπόκια αλειμμένα με μοσχομυριστό βούτυρο και γλυκά, γλυκά, γλυκά, γλυκά, γλυκά...
Περιδιαβαίνοντας τα στενά σοκάκια, με την ψυχή γεμάτη θησαυρούς, βλέπω ένα πορτάκι ανοιχτό κι ένα τραπεζάκι με λευκό πλεχτό τραπεζομάντηλο στρωμένο. Μέσα το φτωχικό σαλόνι ενός ταπεινού νοικοκυριού, μια πεντακάθαρη και πολυάσχολη κουζίνα κι απάνω στο τραπέζι, που προσκαλεί το δρόμο να μπεί και να γνωρίσει, λογιών λογιών κουλούρια και ταψιά, σπιτικά ζαχαρωτά και ρυζόγαλα,  εμπανάδας και χυμοί από φρέσκα φρούτα... Τι να πρωτοδιαλέξεις...
Εγώ διάλεξα το "ψητό γάλα" και το καταευχαριστήθηκα! Και σας το προτείνω!

Το "ψητό γάλα" ή αλλιώς γάλα Πορτογαλίας είναι ένα πολύ απλό και πολύ διαδεδομένο γλυκό σε όλες τις χώρες της κεντρικής Αμερικής. Η συνταγή λενε προέρχεται από την αρχαία Ρώμη, όπου έφτιαχναν για επιδόρπιο μια αρωματική κρέμα με μπόλικο μέλι στη κορφή. Ξεπερνώντας τις εποχές και τα δύσκολα χρόνια που Μεσαίωνα, φτάνουμε ως το Χριστόφορο Κολόμβο που παίρνει μαζί του ετούτη τη συνταγή στο ταξίδι του για την κατάκτηση του Νέου Κόσμου. Εξού και η μεγάλη διάδοση του γλυκού σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής!
Επειτα ήρθαν οι Γάλλοι ζαχαροπλάστες και πρόσθεσαν στη συνταγή κρέμα γάλακτος και σιροπι καραμέλας και της άλλαξαν όνομα, λέγοντάς την κρεμ καραμέλ, μα αυτή είναι άλλη ιστορία...

Τι μας χρειάζεται (8-10 άτομα) :

• ένα λίτρο γάλα φρέσκο
• 6 αυγά
• ένα μπαστούνι βανίλια
• φλούδα από ένα λεμόνι (να μην είναι κερωμένο)
• 150 γραμμάρια ζάχαρη
• μια πρέζα αλάτι

Ζεσταίνουμε το γάλα με τη φλούδα του λεμονιού, τη ζάχαρη και τη βανίλια. Προσοχή πρέπει να ζεσταθεί πολύ αλλά να μη βράσει! Ανακατεύουμε με ξύλινο κουτάλι ώσπου να λιώσει καλά η ζάχαρη. Ξεχωριστά, σε μια μπασίνα χτυπάμε ελαφριά τα αυγά με το αλάτι. Κατεβάζουμε το γάλα από τη φωτιά, το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και προσθέτουμε το μίγμα των αυγών, ανακατεύοντας συνεχώς με σύρμα για να μην ψηθούν τα αυγά και σβωλιάσει η κρέμα. 

Μοιράζουμε το μίγμα σε μικρά πυρέξ (ή όλο μαζί σε ένα μεγάλο) και τα τοποθετούμε έπειτα σε ταψί που έχουμε γεμίσει ως τη μέση με νερό. Για να μη μας γυρίσουν τα πυρέξ με το βράσιμο του νερού μπορούμε να βάλουμε ένα πανί στη βάση του ταψιού, πριν το γεμίσουμε με νερό.

Ψήνουμε στη μπαίν μαρί που φτιάξαμε, στους 190°C ώσπου να σχηματιστεί πάνω στην κρέμα καστανή κρούστα. 

Αφήνουμε να κρυώσει πριν σερβίρουμε.
Το έκανα και στο σπίτι μου, μα η φωτογραφία είναι εκείνη του κυριακάτικου παζαριού...